Prvo, u pogledu terorizma tu nema ničega novog. Godine 1881., anarhisti su ubili ruskog cara Aleksandra II i dvadesetijednog prolaznika koji su to vidjeli. Anarhisti su 1901. godine ubili američkog predsjednika McKinleya kao i kralja Italije Humberta I. Prvi svjetski rat je počeo 1914. godine kada su anarhisti ubili austrijskog nadvojvodu Ferdinanda. Ovi teroristički napadi nisu bili muslimanski.

Terorizam se općenito definira kao ubijanje civila u političke svrhe. Slijedeći ovu definiciju, Britanski Radž je Bhagat Singha, Chandrashekhara Azada i mnoge druge indijske borce za slobodu tretirao kao teroriste. Oni su bili hindusi i siki, a ne muslimani. Gerila borci od Mao Zedonga do Ho Chi Mina i Fidela Kastra su ubijali civile tokom svojih revolucionarnih ratnih pohoda. I oni su također bili nazivani teroristima dok nisu trijumfovali. U vezi s njima nema ničeg muslimanskog.

U Palestini, nakon Drugog svjetskog rata, židovske su se grupe (Hagana, Irgun i Stern Gang) borile za uspostavljanje židovske države, vršeći bombaške napade na hotele i postrojenja i ubijajući civile. Britanci, koji su upravljali Palestinom, ispravno su nazivali ove židovske grupe teroristima. Mnogi od ovih terorista su kasnije postali lideri i vođe nezavisnog Izraela – Moše Dajan, Jicak Rabin, Menahem Begin, Ariel Šaron. Ironično, ovi bivši teroristi su potom oštro kritikovali terorizam, primjenjujući ovu etiketu samo na Arape koji su se borili za istu onu nacionalnu ideju za koju su se židovi bili borili ranije.

U Njemačkoj od 1968. do 1992. godine, banda Baader-Meinhoff je ubila desetine ljudi, uključujući šefa «Treuhand»-a, njemačke agencije za privatizaciju. U Italiji, Crvene brigade su kidnapovale i ubile Alda Mora, bivšeg premijera. Japanska Crvena armija je bila azijska verzija ovoga pokreta. Japan je također bio sjedište «Aum Shinrikyo»-a, budističkog kulta koji je pokušao ubiti hiljade u tokijskom metro-sistemu koristeći nervni gas 1995. godine.

U Evropi, Irska republikanska armija (IRA) je (bila) katolička teroristička organizacija gotovo jedno stoljeće. Španija i Francuska se suočavaju sa terorističkim izazovom od strane ETA-e, Baskijske terorističke organizacije.

Afrika je opustošena sa toliko građanskih ratova i unutarnjih sukoba da se veoma mali broj ljudi čak i ne zanima provjeriti koja grupa može biti označena kao teroristička. One su rasprostranjene širom kontinenta. Po svoj prilici najmonstruoznija je «Božija armija spasa» (Lord's Salvation Army) u Ugandi, jedna kršćanska frakcija koja koristi djecu kao ratnike.

U Šri Lanci, Tamilski tigrovi dugo vremena su činili jednu od najokrutnijih i najgroznijih terorističkih grupa u svijetu. Oni su bili prvi koji su obučavali djecu da budu teroristi. Igrom slučaja oni su Hindusi. Samoubilački bombaški napadi se uveliko povezuju sa muslimanima Palestincima i Iračanima, međutim, Tamilski tigrovi su bili prvi koji su ovu taktiku uveliko koristili. Jedan takav bombaš samoubica je izvršio atentat na Radživa Gandija 1991. godine.

U Indiji, militanti u Kašmiru su muslimani. Ipak, oni su samo jedna od nekoliko militantnih grupa. Pendžabski militanti, koje predvodi Bhindranwale, su siki. Ujedinjeni front za oslobođenje Assama (United Liberation Front of Assam) je hinduska teroristička skupina koja za cilj ima ubijanje muslimana, a ne radi se o obrnutom redu stvari. Tripura (država u sjevero-istočnoj Indiiji) je bila poprište uspona i pada nekoliko terorističkih grupa, kao što se to dešavalo i u uporištima Bodoa u Assamu. Kršćanski narod Mizos je decenijama dizao pobune, a kršćanski narod Negas su još uvijek vodeća militantna grupa. Ali najvažnije od svih su maoističke terorističke grupe koje danas postoje u ni manje ni više 150 od 600 indijskih administrativnih jedinica (distrikta). Oni su napadali policijske stanice, te ubijali desetine i razarali cjelokupna sela koja su im se suprostavljala. Ovo su sekularni teroristi (poput bande Baader Meinhof ili Crvenih brigada).

U kontekstu broja članova i područja koje kontrolišu, sekularni teroristi su daleko ispred muslimanskih terorista. Generalno gledano, terorizam zasigurno nije monopol koji drže muslimani. Postoje ili su postojale terorističke grupe među kršćanima, židovima, hindusima, sikima, pa čak i budistima. Sekularni teroristi (anarhisti, maoisti) su bili i ostali najveće ubice.

Zašto onda postoji toliko raširen dojam da su većina ili sve terorističke grupe muslimanske? Ja tu vidim dva razloga. Prvi je, indijska elita snažno slijedi zapadnjačke medije, a Zapad se osjeća da je pod nekom vrstom napada od strane islamskih grupa.

Katolički irski teroristi su ubili daleko više ljudi u Britaniji od muslimana, ali ipak bombaški napadi na podzemne željeznice u Londonu i Madridu su ono čega se Evropljani danas sjećaju. Banda «Baader Meinhof», IRA i Crvene brigade više ne predstavljaju veliku prijetnju, ali nakon 11. septembra, Amerikanci i Evropljani osjećaju da mogu biti napadnuti bilo gdje i u bilo koje vrijeme. Stoga svu svoju pažnju usmjeravaju na islamsku militantnost. Veoma malo pažnje obraćaju na druge oblike terorizma u Africi, Šri Lanki ili Indiji: jer ove grupe ne predstavljaju prijetnju Zapadu. Unutar Indije, maoisti predstavljaju daleko veću prijetnju od muslimanskih militanata u 150 administrativnih jedinica, što je jedna trećina teritorije Indije. Međutim, glavni i veći gradovi se osjećaju pod prijetnjom samo od strane muslimanskih grupa. Stoga se nacionalna elita i mediji pretežno fokusiraju na muslimanski terorizam. Elita jedva da je svjesna da je ovo ustvari fenomen elite.

The Times of India

http://timesofindia.indiatimes.com